Gwałt, Molestowanie. Polska kraj współwinnych ofiar...

   Polska kraj wolny i demokratyczny, kraj możliwości i nowoczesności. Jednak nadal kraj fanatyzmu, zaściankowości i poglądów iście średniowiecznych. Kraj sprowadzania kobiety do podgatunku gorszego niż męski i osądzania pryzmatem dupy i cycka. Choć tak wiele mówi się o równouprawnieniu, o szacunku i prawie do godności, to nikną te słowa gdzieś w tej polskiej rzeczywistości. Kobieta nadal jest tą kurą domową, tyko do garów stworzoną i do wyra gdy iście szlachetny jej pan sobie tego zażyczy.  Tak często niesprawiedliwe i zakorzenione gdzieś w naszej kulturze poglądy krzywdzą kobiety nawet wtedy gdy stają się one ofiarami. Ofiarami najgorszych i najpodlejszych występków dotykających ich godności na lata, czasami na całe życie.

   Gwałty na kobietach popełniano od czasów kamienia łupanego. Jednak czy to daje komuś prawo by w cywilizowanym świecie prawa, robić co mu się żywnie podoba. Kobiety w Polsce częściej padają ofiarami osób im znanych niż przypadkowych gwałcicieli wyskakujących z krzaków.
Tak, gwałcicielem może być także mąż, to że jest on naszym partnerem życiowym nie oznacza że posiada nasze ciało na własność i może z nim robić co mu się żywnie podoba w każdym momencie. Jeśli mówimy nie, to znaczy nie i nie ma znaczenia czy jest to zaułek ciemnej ulicy czy nasza sypialnia. Oczywiście w polskim społeczeństwie jakoś tak potem bywa że wszyscy powtarzają te same frazy i to ta biedna poniżona kobieta, która będzie żyła z tym bólem wewnętrznym i poniżeniem, staje się tą złą. Na ogół mówimy

" Sama tego chciała "

lub

"Pewnie go sprowokowała"

   Pytam dlaczego tak jest. Dlaczego nie widzimy krzywdy tej biednej kobiety, której ciało zostało wykorzystane bez jej chęci i zgody jak przedmiot. Często upokorzona, nikomu o tym nie mówi, ze strachu bo "Co ludzie powiedzą". Nie zgłasza, bo przecież musiała by o tym opowiedzieć. Z policyjnych statystyk wynika że rocznie w Polsce popełnianych jest od 1,8 tys do 2,3 tys gwałtów. Z czego policja mówi jasno, gwałtów jest zapewne dużo więcej, nie są zgłaszane i może to być nawet do 90 % nie zgłaszanych zdarzeń
Bo kobiety nie chcą zgłaszać. Boją się ludzkich spojrzeń, drwin "Bo po co tam poszła", "Bo jak suka nie da to pies nie weźmie". Takie nasze polskie powiedzonka, tylko czy nie powinniśmy ich zmienić, może tak aby piętnowały oprawców a nie ofiary. Ofiary, które wychowywane nadal w domach gdzie to mężczyzna to pan i władca, któremu wolno poniżać i opluwać. Więc gdy dochodzi już do gwałtu kobieta sama czuje się współwinna "Może ja go sprowokowałam?", "Może dałam mu powody?". Oprawca czuje się usprawiedliwiony, krótką spódniczką czy wyzywającym makijażem. Przecież to że się opierała i walczyła było taką zabawą. 
Kiedyś przeczytałam gdzieś : "Czy prostytutkę można zgwałcić?" a czy bokserowi wolno przywalić w restauracji gdy je obiad? 

   Kobiety czują piętno swej niższości nawet w pracy. Molestowanie, głupie zaczepki są na porządku dziennym. Polak potrafi utrwalić stereotypy, które przyzwalają na takie zachowania:

"Kobiety wiedzą gdzie dać żeby dostać pracę czy awans."

"Przez dupę po szczeblach kariery."

Chamskie docinki, poklepywanie po tyłku. W sytuacji gdy mężczyzna był by na naszym stanowisku, było by to nie do pomyślenia. W większości przypadków oczywiście, puszczamy to mimo uszu, zaciskamy zęby w obawie przed utratą pracy. Bo jak że by inaczej przecież to my kusimy i dajemy dwuznaczne sygnały przez co panowie nie potrafią trzymać hormonów na wodzy. Tak jak przy gwałcie, molestowanie w pracy jest rzadko zgłaszane przez poczucie winy, wstyd i utarte stereotypy, bo przecież pracę mamy za dupę a nie ze względu na nasze umiejętności.

   Kobiety ocknijcie się, jeśli my nie będziemy walczyły o szacunek dla nas to nikt tego za nas nie zrobi. Musimy mówić o tym co się dzieje i dążyć do karania sprawców. Milczenie daje przyzwolenie i poparcie dla tych praktyk, to takie ciche mówienie "Tak to też moja wina. Jestem współwinna."