Śmierć wiertarką i szlifirką sąsiadów...

   Słysze to od rana do nocy. Remonty!!! Sąsiedzi powariowali, a ja nerwicy się nabawię. Nieustanne piłowanie i drążenie ścian. Jak by tego było mało trwa remont klatki schodowej, gdzie szlifowanie ścian od tygodnia doprowadza mnie do szewskiej pasji.

   Jestem naprawdę osobą tolerancyjną. Potrafię wiele znieść i przymknąć oko. Tylko co za dużo to niezdrowo. Godzina 7 rano, już słyszę jak na klatce schodowej wznawiają się prace remontowe i tak do 17-18. Śmiechy, muzyka i te piski szlifowania, takie szuranie połączone z drapaniem o tablice. Włosy się jeżą, połączenia nerwowe szaleją.
Nic nie zrobię, zagłuszam to hałasem domowym (staram się). Dookoła jednak terror w pełni. Sąsiedzi (kilku bynajmniej) w amoku po świątecznym, wtórują tym odgłosom z klatki własnymi remontami (tylko zmówili się czy co). Część remontujących się najęło sobie ekipy remontowe (łatwo poznać bo hałas u nich od 8 do 16) inni robią to na własną rękę. Dobrze, każdy chce mieć na pic glanc chatę odstawioną. Tylko ja mam dość, naprawdę. Litości ludzie ileż można. 
Sąsiad trzy dni szafki wieszał tyle dziur zrobił że ściana musi jak sito wyglądać. A nie można odmierzyć, zaznaczyć i tych dziur zrobić o 100 mniej. Zastanawiałam się czy on czasem nie wykuwa drzwi do mojego mieszkania, dziurka po dziurce i prawie by mu się udało. Wiercą te dziury aż w mózgu się gotuje. Ręce mi z tego wszystkiego drżą, naczynia z nerwów tłukę do tego stopni że jeszcze tydzień i nie będzie się w czym kawy napić.
Wiertarki to jednak pikuś w porównaniu do remontu łazienki. Toż to szok jak koleś docina płytki. Robi sobie to szlifierką, kto słyszał ten wie. Takie bźźźźźź, pisk przeokrutny. Łazienka spora, kładą podłogę i ściany i bźiczą. Zwoje w mózgu już mi się od te bźźźź wyprostowały. Jak długo jeszcze myślę, ile czasu im to zajmie. Wieczorem ukojona ciszą, bo wszyscy mają dosyć tych odgłosów i uciszają te narzędzia, siadam i relaksuje się. Wraca z roboty ten huj jeden z drugim co żal im wydać na fachowca i godz 20 wiercą u siebie. To ponad moje siły myślę, pójdę i uduszę, bo nie wytrzymam. Ustawiona jestem że film obejrzę, ale nie bo wierci kurwa, dziura przy dziurze, wwierca się w mózg mój jak w tą ścianę. Moje dzieciaki już tymi dźwiękami nie wzruszone są chyba bo zasypiają jak zwykle. Boże, anieli i wszyscy święci zlitujcie się nade mną i dajcie siłę bo pójdę i łby im poprzewiercam. Litość nadchodzi koło 23, tylko czemu zasnąć nie mogę. Bo to jebane wiercenie słyszę, nadal we łbie mi dudni. Jestem za wprowadzeniem określonych godzin wiercenia i piłowania w takich społecznościach jak bloki dla dobra psychicznego innych. Człowieku miej litość nad sąsiadem, daj żyć i pozwól żyć. 

Tak tak wiem wytkniecie mi to że sama remont przeprowadzam na innym mieszkaniu. Zaznaczam tylko że sąsiadów tam nie mam, a bziczą i wiercą tylko do 16.
Z pozdrowieniami dla wszystkich co ściany dziurawią i bziczą bo swoje cztery kąty na przyjęcie gości szykują.