Tarot, szklana kula, fusy z kawy. Czyli Anka idzie do wróżki.

   Mimo że mamy XXI wiek, w głowie nadal mam obraz wróżki jako starej cyganki w kolorowej chuście na głowie o czarno złotym uśmiechu. Tak jakoś się utarło, że takaż to osoba stworzona jest do tego by wywróżyć ci, spadający milion z nieba, wysokiego bruneta w złotym jaguarze, czy też rychłą śmierć. Oczywiście wszystkiego tego, stara czarownica dowie się spoglądając w przydymioną, starą kulę, czy we wnętrzności, zabitego własnoręcznie koguta, od którego krwi ma umazane ręce. O toż obraz wiarygodniej baby jagi, która zrobi hokus pokus i wypędzi całe zło z człowieka, biorąc za te czary kozę do obrzędu lub złote dukaty. Lokum tej kobiety obdarzonej czarną mocą, to zapewne jakaś jaskinia, obwieszona pajęczynami, wszędzie czerwone ciężkie zasłony, w słoikach żaby, ludzkie gałki oczne i nie wiadomo co jeszcze, no i czarny kot musi być, o tak musi być kot. Tak, właśnie tak to widzę.

   Taki był mój obraz w głowie, i tego właśnie spodziewałam się po wizycie u wróżki. Jakież było moje rozczarowanie, po weryfikacji tego obrazu (gdy taką wizytę dostałam w prezencie). Cieszyłam się że nie muszę targać za sobą przez pół miasta kozy ofiarnej, bo opłata była uregulowana (ciekawe skąd kumpela wzięła kozę).
Sprawdzam adres i jestem zawiedziona, bo ostatecznie ląduje przed zwyczajnym blokiem, na zwyczajnym osiedlu a nie w zatęchłej drewnianej szopie. Cóż, klimat i pora roku raczej nie sprzyja mieszkaniu w szałasie. Całkowicie musiałam jednak zweryfikować swoje poglądy, kiedy w drzwiach przywitała mnie elegancka Pani, która miała lat może 40 a nie 120. Brak pajęczyn, nawet kuli szklanej nie miała że nie wspomnę o kocie (miała żółwia Freda). Miła, sympatyczna kobita i tyle, żadnych oznak czarnej magii i złotych zębów. Wizyta u wróżki przypominała bardziej wizytę u psychologa, a nie seans spirytystyczny. Postawiła karty, powiedziała kilka mądrości, o których sama już wiedziałam, tylko tych myśli nie dopuszczałam do siebie. Suma, sumarów całkiem dobrze mi ta wizyta zrobiła, na wiele spraw spojrzałam z dystansem i zobaczyłam nowe kierunki rozwiązań problemów. A tak całkowicie serio, po rozmowie z tą Panią rozumiem czemu tak wiele osób, tak usilnie biega do wróżek. Dają one receptę na nasze bolączki, to trochę tak jak by ktoś podejmował za nas decyzje. Oczywiście w razie gdy coś nie wypali, czujemy się mniej winni, obwiniamy kobitę, która nie ma związku z całą sytuacją. Nie katujemy się wyrzutami sumienia, tak samo jak nie katowaliśmy się w trakcie podejmowania decyzji. Ktoś podjął ją za nas, my mu zapłaciliśmy i jest ok, brzemię porażki spoczywa w cudzych rękach. Dziwie się jednak, że za sprawą jakichś niby medium mocy, ktoś jest w stanie pozwolić innym ludziom na kierowanie swoim życiem.

   Żal tylko że nie usłyszałam że wygram miliony czy że będę sławna, piękna i bogata. Widocznie nawet wróżki podążają z duchem czasu, zrzucając złote szczęki i cyrkowe ubrania.