Pęd do dzielenia się z innymi tym co myślę mam chyba od zawsze. Jednak gdybym miała wypowiedzieć te wszystkie słowa to światu uszy by zwiędły a mnie gęba odpadła. Świat na potrzeby takich wygadanych, grafomanów wymyślił więc internet i blogi, a niech mają i piszą do woli. Tak jak kiedyś mówiono że papier przyjmie wszystko, tak teraz papierem stał się internet.
Kiedy zaglądam do statystyk bloga i widzę choć jedno wyświetlenie danej notki uchodzi ze mnie powietrze. Słowa niewypowiedziane lecz napisane znalazły odbiorce który z łaski swojej przyjął daną treść. Więc kolejna opowieść znalazła odbiorce. Treść musi mieć odbiorce bo inaczej nadal pozostanie myślą nieprzekazaną. Dziele się więc myślami swoimi obecnie tutaj i daje to upust natręctwu pisania. Myślę więc jestem, a pisze bo muszę i jestem grafomanem.
Malowanie to zupełnie co innego. W moim przypadku to DAR. Dar tak niezwykły, że sama tego nie rozumiem, jak na takiego imbecyla mogło spaść takie jestestwo..
